..................................ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

_____________________________________________________________________________________________________________

..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη......... Νίκος Μπελογιάννης

__________________________________________________________________________________________________________________________________________

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** *

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ (ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2014)- ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

 ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ 

ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ


Tον Iούνιο του 1950 ο Nίκος Mπελογιάννης επέστρεψε στην Eλλάδα, με εντολή από το ΚΚΕ να αναλάβει, σε συνεργασία με τον Nίκο Πλουμπίδη, την οργάνωση του παράνομου KKE στην Aθήνα. Tον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου συνελήφθη. Στις 19 Oκτωβρίου 1951 άρχισε η δίκη του στο στρατοδικείο της Aθήνας, η οποία επαναλήφθηκε τον Φεβρουάριο του 1952 μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας. Aνάμεσα στους 93 κατηγορουμένους ήταν η σύντροφός του Έλλη Iωαννίδου-Παππά. H υπόθεση ξεσήκωσε μεγάλες αντιδράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Παρά τις αντιδράσεις, την Κυριακή 30 Μαρτίου 1952 οι κρατούμενοι Μπελογιάννης, Νίκος Καλούμενος, Δημήτρης Μπάτσης και Ηλίας Αργυριάδης εκτελέστηκαν διά τυφεκισμού στο στρατόπεδο στο Γουδή. Την επόμενη μέρα της εκτέλεσης, ο Πάμπλο Πικάσο σχεδίασε και το γνωστό σκίτσο εμπνευσμένο από τη φωτογραφία τη μέρα της δίκης, με την οποία ο Μπελογιάννης έγινε διεθνώς γνωστός ως «ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».
Η επίσημη πολιτική τάξη ουσιαστικά δεν προσπάθησε να αποτρέψει την καταδίκη και την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, γεγονός που εντάσσεται στη λογική της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου, εποχής όξυνσης του Ψυχρού Πολέμου. Από την πλευρά του το Στέμμα, απορρίπτοντας την αίτηση χάριτος των καταδικασθέντων, και οι Αμερικανοί, αν και σιωπηλοί, υπήρξαν ασφαλώς αποφασιστικοί παράγοντες για την εκτέλεση των τεσσάρων. Στο πρόσωπο του Μπελογιάννη η πολιτική εξουσία βρήκε από τη μια μεριά τον «αποδιοπομπαίο τράγο» για την εξόντωση του κομμουνιστικού κινδύνου και από την άλλη για την εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων. Η προώθηση των ειρηνευτικών μέτρων από την κυβέρνηση Πλαστήρα δεν εφαρμόστηκε ποτέ, καθώς στόχος της ήταν να διατηρήσει πάση θυσία την εξουσία και να διασφαλίσει την αμερικανική βοήθεια. Ο Μπελογιάννης όμως απέδειξε και με τη στάση του απέναντι στους στρατοδίκες ότι διακατεχόταν από έντονο πατριωτισμό, ενώ τήρησε και μια σταθερή στάση απέναντι στο ΚΚΕ, το οποίο τον άφησε εκτεθειμένο. Μπορεί η εκτέλεσή του να ικανοποίησε την αμερικανική κυβέρνηση και τις αντικομμουνιστικές διαθέσεις του στρατάρχη Παπάγου, έκανε όμως ολόκληρη την υφήλιο, κομμουνιστική και μη, να στρέψει το ενδιαφέρον της και να διαμαρτυρηθεί γι’ αυτή την αποτρόπαια και καθ’ όλα άδικη πράξη.
Από την άλλη μεριά, ο Τύπος της εποχής απέδειξε ότι η ονομασία του ως «τέταρτη εξουσία» είχε βάση. Τόσο ο κυβερνητικός όσο και ο αντιπολιτευτικός Τύπος απέδειξαν ότι εξυπηρετούσαν σκοπιμότητες αγνοώντας επιδεικτικά το ανθρώπινο έγκλημα που συντελούνταν μπροστά στα μάτια τους. Η τόσο αδιάλλακτη στάση τους όμως αντικατοπτρίζει και ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο τρία χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου έδειχνε ότι διακατεχόταν ακόμα από τα ίδια έντονα αντικομουνιστικά πάθη. Μέσα σε όλο αυτό το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα η δολοφονία του Μπελογιάννη «πέρασε» ως κάτι φυσιολογικό και αναγκαίο από τις «εθνικόφρονες» κυβερνήσεις, για τη διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης, της εξολόθρευσης δηλαδή του κομμουνιστικού κινδύνου.
Με τον θάνατό του ο Μπελογιάννης έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της ελληνικής αριστεράς. Λίγες μέρες μετά την εκτέλεση το όνομά του δόθηκε σε ένα χωριό στην Ουγγαρία που στέγαζε Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες. Πολύ σημαντικό στοιχείο για τη δίκη του είναι ότι κατάφερε με την ιστορική του απολογία του να ενοχοποιήσει τους κατηγόρους του.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ν. ΜΟΥΣΜΟΥΤΗΣ
__________
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)